Πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα.
Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης

Η ομιλία της Αθηνάς Χατζίνοβα – συντονίστριας της ομάδας πρωτοβουλίας “Μαζί”

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι!
Όταν μια καταστροφή χτυπά δικούς μας ανθρώπους ή όταν κάποιοι φίλοι βρίσκονται σε κίνδυνο, αυτόματα δημιουργείται η έμφυτη επιθυμία για το πως μπορούμε να τους προστατέψουμε… Εάν το πρόβλημα το έχει η πατρίδα μας ριχνόμαστε στη μάχη για τη σωτηρία της χωρίς να επηρεαζόμαστε από πολιτικά πιστεύω, συνθήματα και σημαίες.
Στη πρόσφατη ιστορία τού Ελληνικού Έθνους βλέπουμε αρκετές φορές τους Έλληνες αδελφούς μας να αντιμετωπίζουν σωματική και ψυχολογική βία.
Ας θυμηθούμε όταν η Τουρκία εισέβαλε στη βόρεια Κύπρο το 1975… Όλη η Ελλάδα με μια φωνή, σε μια έκρηξη αγανάκτησης και διαμαρτυρίας ταυτόχρονα, διαλαλούσε στα πέρατα του κόσμου: «Η Κύπρος είναι ελληνική!».
Μια άλλη περίπτωση είναι όταν η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας προσπάθησε να σφετεριστεί την Ελληνική ιστορία υιοθετώντας το αρχαίο Ελληνικό όνομα της Μακεδονίας σαν δικό της. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι Έλληνες υπερασπίστηκαν αυτό που τους ανήκει… και το έδαφος και το όνομα και την ιστορία τους. Και είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να το πράξουν!
Σήμερα η χώρα μου βρίσκεται στην ίδια θέση – το έδαφος, το όνομα και η ιστορία μας πρέπει να προστατευτούν.
Μετά το αποτέλεσμα του ειρηνικού ουκρανικού δημοψηφίσματος της 1ης Δεκεμβρίου του 1991, όταν το 90% του Ουκρανικού λαού τάχτηκε υπέρ της Διακήρυξης της Ουκρανικής Ανεξαρτησίας το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου μαζί με την Ελλάδα και κυρίως την Ρωσία αναγνώρισαν την κυριαρχία και τα σύνορα του ουκρανικού κράτους. Πετύχαμε την ανεξαρτησία μας με απολύτως ειρηνικό και νόμιμο τρόπο, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα.
Αργότερα, το 1994 με σεβασμό προς τους διεθνείς κανόνες, με μοναδική επίδειξη καλής θέλησης και επιθυμία για μια παγκόσμια ειρήνη, η Ουκρανία, τρίτη παγκόσμια πυρηνική δύναμη, παραιτείται των πυρηνικών της όπλων και με την υπογραφή του Μνημονίου της Βουδαπέστης συμφωνείται η εδαφική της ακεραιότητα και το απαραβίαστο των συνόρων της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βρετανία και την Ρωσία.
Σε αυτά τα 23 χρόνια ανεξαρτησίας ζούμε ειρηνικά, δεν έχουμε πάρει μέρος σε καμιά διεθνή στρατιωτική σύρραξη και επιλύουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα μόνοι μας. Στην χώρα μου δεν υπήρξαν ποτέ συγκρούσεις εθνοτήτων ή συγκρούσεις για θρησκευτικούς λόγους. Ο καθένας μιλάει την γλώσσα που τον βολεύει και στις εθνικές μειονότητες δίνονται όλες οι ευκαιρίες για ανάπτυξη και πρόοδο.

Και να που φτάνει το 2014… Τα σύνορα της Ουκρανίας παραβιάζονται με τον πιο κυνικό και βάρβαρο τρόπο! Όλα αυτά τα χρόνια της προπαγάνδας μαζί με τους ύπουλους μυστικούς σχεδιασμούς για την καταπάτηση της εδαφικής μας ακεραιότητας είχαν καταστροφικές συνέπειες στον λαό μας.
Σε μια περίοδο που η χώρα μου βρίσκεται σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι γεμίσαμε με κλέφτες και προδότες και με την γειτονική Ρωσία να καταπατά κάθε αρχή νομιμότητας, ηθικής και ανθρωπιάς, έχοντας εισβάλει στα εδάφη μας.
Προσάρτησε την Κριμαία και με την προπαγάνδα της, που φυτρώνει παντού, μολύνει τον ουκρανικό πληθυσμό των ανατολικών περιοχών. Παρέδωσε στα χέρια των τρομοκρατών, όπλα και πυρομαχικά, τα οποία στρέφονται κατά της δημόσιας τάξης και της ειρήνης του λαού μας. Το έδαφος της πατρίδας μας έχει πλημμυρίσει από ρώσους κατασκόπους, στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες και στρατιώτες εκπαιδευμένους σε τρομοκρατικές ενέργειες, ανατροπές και παράνομες δραστηριότητες. Πολλές είναι οι ρωσικές τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν οδηγηθεί στο έδαφος της Ουκρανίας. Επιβεβαίωση του γεγονότος είναι τα λόγια του ηγέτη των τρομοκρατών Γκίρκιν: “Τη σκανδάλη του πολέμου εγώ την πάτησα».
Η καταστροφική όμως Ρωσική προπαγάνδα δεν μπόρεσε να παρασύρει ολόκληρο τον πληθυσμό των ανατολικών περιοχών. Οι κάτοικοι του Λουγκάνσκ, του Ντονιέτσκ και της Μαριούπολης οργάνωσαν ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για να εκφράσουν την φιλο-ουκρανική τους θέση και να αντιταχθούν ψυχικά και σωματικά στους αυτόκλητους παράνομους ηγέτες. Στη Μαριούπολη το πατριωτικό αίσθημα των κατοίκων βρίσκεται στο ζενίθ και οι Μαριουπολίτες είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν, με νύχια και με δόντια, την πόλη τους. Από τον Απρίλιο του 2014, εθελοντές άρχισαν να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τον ουκρανικό στρατό. Εθελοντικά τάγματα είναι έτοιμα να προστατέψουν την εδαφική μας ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.
Η Μαριούπολη είναι η πόλη που πραγματοποίησε μαζικές συγκεντρώσεις στις οποίες ο κόσμος εξέφρασε την φιλο-ουκρανική θέση του.
Όπως γνωρίζετε, η Μαριούπολη και η Αζοφική είναι οι περιοχές που διαβίουν οι Έλληνες της διασποράς. Έχουν περάσει περίπου 240 χρόνια από τότε που οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που ζούσαν στην Κριμαία, μεταφέρθηκαν σ’ αυτή τη γη, από την Μεγάλη Αικατερίνη, παρά την θέληση τους και με βίαιο τρόπο.
Παρ’ ότι τόσο μακριά, γνωρίζουμε την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων που έχουν πάντα την ανάγκη να αισθάνονται ελεύθερα και ανεξάρτητα. Στην χώρα μου γαλουχηθήκαμε με την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Αυτής που έδωσε τον παγκόσμιο πολιτισμό.
Γνωρίζουμε ακόμη, πολύ καλά, τον αγώνα που διεξήγαγαν οι Έλληνες κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, και ότι αυτός ο αγώνας ξεκίνησε στην ουκρανική γη, την Οδησσό, με τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας. Αυτό και μόνο φτάνει για να μην εμποδίζεται η ανάπτυξη της ελληνικής Διασποράς στην Ουκρανία.
Στη σοβιετική εποχή, η ελληνική διανόηση κυνηγήθηκε βάναυσα και η σοβιετική κυβέρνηση με κάθε τρόπο παρεμπόδιζε την ανάπτυξη του πολιτισμού και της γλώσσας των Ελλήνων της Αζοφικής.
Έτσι, την ταχεία ανάπτυξη και τις φωτεινότερες στιγμές της ιστορίας τους, οι Έλληνες της Ουκρανίας γνώρισαν κατά τη διάρκεια αυτών των 24 χρόνων της ανεξάρτητης της Ουκρανίας.
Όπως οι έλληνες της Ελλάδας αγαπούν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους έτσι και οι έλληνες της Ουκρανίας σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που η πατρίδας τους δέχεται την ρωσική επιθετικότητα υπερασπίζονται με κάθε τρόπο την χώρα τους. Άλλος με τα όπλα, άλλος σαν εθελοντής και άλλος δίπλα στον ουκρανικό στρατό έχοντας όλοι μαζί αποφασίσει να μείνουμε στην γη που μας τάισε και την χώρα που μας αγκάλιασε και έγινε πατρίδα μας…
(Εδώ είναι οι διαφάνειες με τις φωτογραφίες των Ελληνικής καταγωγής αγωνιστών μας και προσφωνώ τα ονόματά τους).

Παρά το γεγονός ότι πολλά ελληνικά χωριά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός και υπόκεινται σε τακτικές επιθέσεις πυροβολικού από τους τρομοκράτες, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Όλοι βρίσκονται σε αναμονή, περιμένοντας να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον ανούσιο πόλεμο.
Τον Οκτώβριο του 2014 το ελληνικό χωριό Σαρτανά υπέστη επίθεση, τον Ιανουάριο του 2015 άνθρωποι σκοτώνονται στο Βολνοβάχα και το Τσερμαλικ βομβαρδίζεται. Στις 24 του Ιανουαρίου του 2015 μία από τις περιοχές της Μαριούπολης έχει δεχτεί πάνω από 100 βλήματα πυροβολικού. Σκοτώθηκαν 31 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών, 104 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά που παραμένουν ανάπηρα. Δεκάδες οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους και εκατοντάδες διαμερίσματα έχουν καταστεί ακατοίκητα.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον κάτι καλό από τη Ρωσία. Βλέπουμε τα αποτελέσματα της κατάληψης της Κριμαίας και πως η ρωσική κυβέρνηση συμπεριφέρεται στις μειονότητες και ειδικά στους Τατάρους της Κριμαίας. Οι άνθρωποι που επέζησαν από την απέλαση του Μαΐου το 1944, για άλλη μια φορά βιώνουν τραγικές στιγμές στην ιστορία τους και το γεγονός αυτό μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη της απέλασης των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Στην Κριμαία εξαφανίζονται άνθρωποι κυρίως Τατάροι. Στους ηγέτες τους, απαγορεύεται η είσοδος στο έδαφος της Κριμαίας. Οι ραδιοφωνικοί τους σταθμοί και τα τηλεοπτικά κανάλια τους έκλεισαν. Δεν σταματάνε οι διώξεις των ακτιβιστών και των φίλο-Ουκρανών.
Μπορούμε πλέον να διαπιστώσουμε ότι η ρωσική κατάληψη μετά ένα χρόνο δεν έχει φέρει την ευτυχία στους Κριμαίους και οι γηγενείς Τατάροι, για δεύτερη φορά στερούνται της πατρίδας τους.
Οι ώρες διδασκαλίας της ουκρανικής γλώσσας μειώθηκαν σημαντικά, αν και οι Ουκρανοί συνεχίζουν να ζουν εκεί.
Πώς λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για συμφιλίωση? Εδώ παραβιάζονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Για τους Ρώσους όλοι οι Ουκρανοί που αγαπάνε την πατρίδα τους και πολεμάνε για την ανεξαρτησία της είναι φασίστες και οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Στη Ρωσία πάντα άρεσαν οι προδότες. Στον πολιτισμένο κόσμο, υπάρχει ένα μέσον για τη συμφιλίωση – ο διάλογος… Εδώ όμως και πολύ καιρό ούτε με τους Ρώσους αλλά ούτε και με τους τρομοκράτες ο διάλογος είναι εφικτός. Η αποστολή τους είναι να σκοτώνουν, καταστρέφοντας τη χώρα μας και την ειρήνη.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτός ο πόλεμος, γιατί δεν καταλήγει πουθενά και μόνο θλίψη και πόνο φέρνει. Τι πρέπει να γίνει? Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και τις καρδιές μας. Για να ακουστεί η αλήθεια. Προσπαθήστε να μιλήστε με ανθρώπους που ζούνε στην Ουκρανία και βρίσκονται κοντά στο μαρτύριο του πολέμου.
Οι αδύναμοι άνθρωποι έχουν το μειονέκτημα να επηρεάζονται από την προπαγάνδα, ενώ οι έξυπνοι και οι λογικοί θα βρουν πάντα την αλήθεια, όσο βαθιά και αν έχει κρυφτεί.
Ζούμε στον 21ο αιώνα και αυτό που έχει αξία στον σημερινό κόσμο είναι μόνο η δημιουργία και η ανάπτυξη… Ένας πόλεμος καταστρέφει τα πάντα.

Ζήτω η Ουκρανία! Слава Украине!