26.05.2015. Στην Πρεσβεία της Ουκρανίας με τους Έλληνες της Μαριούπολης. Αλεξάνδρα Πιτσαντζή
https://www.youtube.com/watch?v=PgoTd5PpxrQ
26 Μαΐου 2015 Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Αθηνά Χατζίνοβα
Πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα.
Τρίτη 26 Μαΐου 2015
Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης
Η ομιλία της Αθηνάς Χατζίνοβα - συντονίστριας της ομάδας πρωτοβουλίας "Μαζί"
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι!
Όταν μια καταστροφή χτυπά δικούς μας ανθρώπους ή όταν κάποιοι φίλοι βρίσκονται σε κίνδυνο, αυτόματα δημιουργείται η έμφυτη επιθυμία για το πως μπορούμε να τους προστατέψουμε… Εάν το πρόβλημα το έχει η πατρίδα μας ριχνόμαστε στη μάχη για τη σωτηρία της χωρίς να επηρεαζόμαστε από πολιτικά πιστεύω, συνθήματα και σημαίες.
Στη πρόσφατη ιστορία τού Ελληνικού Έθνους βλέπουμε αρκετές φορές τους Έλληνες αδελφούς μας να αντιμετωπίζουν σωματική και ψυχολογική βία.
Ας θυμηθούμε όταν η Τουρκία εισέβαλε στη βόρεια Κύπρο το 1975… Όλη η Ελλάδα με μια φωνή, σε μια έκρηξη αγανάκτησης και διαμαρτυρίας ταυτόχρονα, διαλαλούσε στα πέρατα του κόσμου: «Η Κύπρος είναι ελληνική!».
Μια άλλη περίπτωση είναι όταν η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας προσπάθησε να σφετεριστεί την Ελληνική ιστορία υιοθετώντας το αρχαίο Ελληνικό όνομα της Μακεδονίας σαν δικό της. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι Έλληνες υπερασπίστηκαν αυτό που τους ανήκει… και το έδαφος και το όνομα και την ιστορία τους. Και είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να το πράξουν!
Σήμερα η χώρα μου βρίσκεται στην ίδια θέση - το έδαφος, το όνομα και η ιστορία μας πρέπει να προστατευτούν.
Μετά το αποτέλεσμα του ειρηνικού ουκρανικού δημοψηφίσματος της 1ης Δεκεμβρίου του 1991, όταν το 90% του Ουκρανικού λαού τάχτηκε υπέρ της Διακήρυξης της Ουκρανικής Ανεξαρτησίας το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου μαζί με την Ελλάδα και κυρίως την Ρωσία αναγνώρισαν την κυριαρχία και τα σύνορα του ουκρανικού κράτους. Πετύχαμε την ανεξαρτησία μας με απολύτως ειρηνικό και νόμιμο τρόπο, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα.
Αργότερα, το 1994 με σεβασμό προς τους διεθνείς κανόνες, με μοναδική επίδειξη καλής θέλησης και επιθυμία για μια παγκόσμια ειρήνη, η Ουκρανία, τρίτη παγκόσμια πυρηνική δύναμη, παραιτείται των πυρηνικών της όπλων και με την υπογραφή του Μνημονίου της Βουδαπέστης συμφωνείται η εδαφική της ακεραιότητα και το απαραβίαστο των συνόρων της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βρετανία και την Ρωσία.
Σε αυτά τα 23 χρόνια ανεξαρτησίας ζούμε ειρηνικά, δεν έχουμε πάρει μέρος σε καμιά διεθνή στρατιωτική σύρραξη και επιλύουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα μόνοι μας. Στην χώρα μου δεν υπήρξαν ποτέ συγκρούσεις εθνοτήτων ή συγκρούσεις για θρησκευτικούς λόγους. Ο καθένας μιλάει την γλώσσα που τον βολεύει και στις εθνικές μειονότητες δίνονται όλες οι ευκαιρίες για ανάπτυξη και πρόοδο.
Και να που φτάνει το 2014… Τα σύνορα της Ουκρανίας παραβιάζονται με τον πιο κυνικό και βάρβαρο τρόπο! Όλα αυτά τα χρόνια της προπαγάνδας μαζί με τους ύπουλους μυστικούς σχεδιασμούς για την καταπάτηση της εδαφικής μας ακεραιότητας είχαν καταστροφικές συνέπειες στον λαό μας.
Σε μια περίοδο που η χώρα μου βρίσκεται σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι γεμίσαμε με κλέφτες και προδότες και με την γειτονική Ρωσία να καταπατά κάθε αρχή νομιμότητας, ηθικής και ανθρωπιάς, έχοντας εισβάλει στα εδάφη μας.
Προσάρτησε την Κριμαία και με την προπαγάνδα της, που φυτρώνει παντού, μολύνει τον ουκρανικό πληθυσμό των ανατολικών περιοχών. Παρέδωσε στα χέρια των τρομοκρατών, όπλα και πυρομαχικά, τα οποία στρέφονται κατά της δημόσιας τάξης και της ειρήνης του λαού μας. Το έδαφος της πατρίδας μας έχει πλημμυρίσει από ρώσους κατασκόπους, στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες και στρατιώτες εκπαιδευμένους σε τρομοκρατικές ενέργειες, ανατροπές και παράνομες δραστηριότητες. Πολλές είναι οι ρωσικές τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν οδηγηθεί στο έδαφος της Ουκρανίας. Επιβεβαίωση του γεγονότος είναι τα λόγια του ηγέτη των τρομοκρατών Γκίρκιν: "Τη σκανδάλη του πολέμου εγώ την πάτησα».
Η καταστροφική όμως Ρωσική προπαγάνδα δεν μπόρεσε να παρασύρει ολόκληρο τον πληθυσμό των ανατολικών περιοχών. Οι κάτοικοι του Λουγκάνσκ, του Ντονιέτσκ και της Μαριούπολης οργάνωσαν ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για να εκφράσουν την φιλο-ουκρανική τους θέση και να αντιταχθούν ψυχικά και σωματικά στους αυτόκλητους παράνομους ηγέτες. Στη Μαριούπολη το πατριωτικό αίσθημα των κατοίκων βρίσκεται στο ζενίθ και οι Μαριουπολίτες είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν, με νύχια και με δόντια, την πόλη τους. Από τον Απρίλιο του 2014, εθελοντές άρχισαν να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τον ουκρανικό στρατό. Εθελοντικά τάγματα είναι έτοιμα να προστατέψουν την εδαφική μας ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.
Η Μαριούπολη είναι η πόλη που πραγματοποίησε μαζικές συγκεντρώσεις στις οποίες ο κόσμος εξέφρασε την φιλο-ουκρανική θέση του.
Όπως γνωρίζετε, η Μαριούπολη και η Αζοφική είναι οι περιοχές που διαβίουν οι Έλληνες της διασποράς. Έχουν περάσει περίπου 240 χρόνια από τότε που οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που ζούσαν στην Κριμαία, μεταφέρθηκαν σ’ αυτή τη γη, από την Μεγάλη Αικατερίνη, παρά την θέληση τους και με βίαιο τρόπο.
Παρ’ ότι τόσο μακριά, γνωρίζουμε την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων που έχουν πάντα την ανάγκη να αισθάνονται ελεύθερα και ανεξάρτητα. Στην χώρα μου γαλουχηθήκαμε με την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Αυτής που έδωσε τον παγκόσμιο πολιτισμό.
Γνωρίζουμε ακόμη, πολύ καλά, τον αγώνα που διεξήγαγαν οι Έλληνες κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, και ότι αυτός ο αγώνας ξεκίνησε στην ουκρανική γη, την Οδησσό, με τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας. Αυτό και μόνο φτάνει για να μην εμποδίζεται η ανάπτυξη της ελληνικής Διασποράς στην Ουκρανία.
Στη σοβιετική εποχή, η ελληνική διανόηση κυνηγήθηκε βάναυσα και η σοβιετική κυβέρνηση με κάθε τρόπο παρεμπόδιζε την ανάπτυξη του πολιτισμού και της γλώσσας των Ελλήνων της Αζοφικής.
Έτσι, την ταχεία ανάπτυξη και τις φωτεινότερες στιγμές της ιστορίας τους, οι Έλληνες της Ουκρανίας γνώρισαν κατά τη διάρκεια αυτών των 24 χρόνων της ανεξάρτητης της Ουκρανίας.
Όπως οι έλληνες της Ελλάδας αγαπούν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους έτσι και οι έλληνες της Ουκρανίας σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που η πατρίδας τους δέχεται την ρωσική επιθετικότητα υπερασπίζονται με κάθε τρόπο την χώρα τους. Άλλος με τα όπλα, άλλος σαν εθελοντής και άλλος δίπλα στον ουκρανικό στρατό έχοντας όλοι μαζί αποφασίσει να μείνουμε στην γη που μας τάισε και την χώρα που μας αγκάλιασε και έγινε πατρίδα μας…
(Εδώ είναι οι διαφάνειες με τις φωτογραφίες των Ελληνικής καταγωγής αγωνιστών μας και προσφωνώ τα ονόματά τους).
Παρά το γεγονός ότι πολλά ελληνικά χωριά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός και υπόκεινται σε τακτικές επιθέσεις πυροβολικού από τους τρομοκράτες, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Όλοι βρίσκονται σε αναμονή, περιμένοντας να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον ανούσιο πόλεμο.
Τον Οκτώβριο του 2014 το ελληνικό χωριό Σαρτανά υπέστη επίθεση, τον Ιανουάριο του 2015 άνθρωποι σκοτώνονται στο Βολνοβάχα και το Τσερμαλικ βομβαρδίζεται. Στις 24 του Ιανουαρίου του 2015 μία από τις περιοχές της Μαριούπολης έχει δεχτεί πάνω από 100 βλήματα πυροβολικού. Σκοτώθηκαν 31 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών, 104 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά που παραμένουν ανάπηρα. Δεκάδες οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους και εκατοντάδες διαμερίσματα έχουν καταστεί ακατοίκητα.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον κάτι καλό από τη Ρωσία. Βλέπουμε τα αποτελέσματα της κατάληψης της Κριμαίας και πως η ρωσική κυβέρνηση συμπεριφέρεται στις μειονότητες και ειδικά στους Τατάρους της Κριμαίας. Οι άνθρωποι που επέζησαν από την απέλαση του Μαΐου το 1944, για άλλη μια φορά βιώνουν τραγικές στιγμές στην ιστορία τους και το γεγονός αυτό μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη της απέλασης των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Στην Κριμαία εξαφανίζονται άνθρωποι κυρίως Τατάροι. Στους ηγέτες τους, απαγορεύεται η είσοδος στο έδαφος της Κριμαίας. Οι ραδιοφωνικοί τους σταθμοί και τα τηλεοπτικά κανάλια τους έκλεισαν. Δεν σταματάνε οι διώξεις των ακτιβιστών και των φίλο-Ουκρανών.
Μπορούμε πλέον να διαπιστώσουμε ότι η ρωσική κατάληψη μετά ένα χρόνο δεν έχει φέρει την ευτυχία στους Κριμαίους και οι γηγενείς Τατάροι, για δεύτερη φορά στερούνται της πατρίδας τους.
Οι ώρες διδασκαλίας της ουκρανικής γλώσσας μειώθηκαν σημαντικά, αν και οι Ουκρανοί συνεχίζουν να ζουν εκεί.
Πώς λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για συμφιλίωση? Εδώ παραβιάζονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Για τους Ρώσους όλοι οι Ουκρανοί που αγαπάνε την πατρίδα τους και πολεμάνε για την ανεξαρτησία της είναι φασίστες και οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Στη Ρωσία πάντα άρεσαν οι προδότες. Στον πολιτισμένο κόσμο, υπάρχει ένα μέσον για τη συμφιλίωση - ο διάλογος… Εδώ όμως και πολύ καιρό ούτε με τους Ρώσους αλλά ούτε και με τους τρομοκράτες ο διάλογος είναι εφικτός. Η αποστολή τους είναι να σκοτώνουν, καταστρέφοντας τη χώρα μας και την ειρήνη.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτός ο πόλεμος, γιατί δεν καταλήγει πουθενά και μόνο θλίψη και πόνο φέρνει. Τι πρέπει να γίνει? Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και τις καρδιές μας. Για να ακουστεί η αλήθεια. Προσπαθήστε να μιλήστε με ανθρώπους που ζούνε στην Ουκρανία και βρίσκονται κοντά στο μαρτύριο του πολέμου.
Οι αδύναμοι άνθρωποι έχουν το μειονέκτημα να επηρεάζονται από την προπαγάνδα, ενώ οι έξυπνοι και οι λογικοί θα βρουν πάντα την αλήθεια, όσο βαθιά και αν έχει κρυφτεί.
Ζούμε στον 21ο αιώνα και αυτό που έχει αξία στον σημερινό κόσμο είναι μόνο η δημιουργία και η ανάπτυξη… Ένας πόλεμος καταστρέφει τα πάντα.
Ζήτω η Ουκρανία! Слава Украине!
Τρίτη 26 Μαΐου 2015 Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Βολοντιμήρ Σκουρόβ
https://www.youtube.com/watch?v=SkdQsOyrXpM&feature=youtu.be Πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα. Τρίτη 26 Μαΐου 2015 Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Посольство України в Грецькій Республіці. Вівторок 26 травня 2015 року Зустріч з делегацією грецької громади Маріуполя Βολοντιμήρ Σκουρόβ - Έκτακτος και Πληρεξούσιος Πρέσβης της Ουκρανίας στην Ελληνική Δημοκρατία (δεύτερο μέρος) Володимир Шкуров – Надзвичайний та Повноважний Посол України в Грецькій Республіці (частина друга)26 Μαΐου 2015. Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Σεργίυ Ταρούτα
https://www.youtube.com/watch?v=k8fc5TqpBZs&feature=youtu.be Πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα. Τρίτη 26 Μαΐου 2015 Συνάντηση με την αντιπροσωπεία της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης. Посольство України в Грецькій Республіці. Вівторок 26 травня 2015 року Зустріч з делегацією грецької громади Маріуполя Σεργίυ Ταρούτα - Ουκρανός επιχειρηματίας, πολιτικός, πρόεδρος της εταιρείας "Βιομηχανική Ένωση της Donbass», ο Πρόεδρος της ΠΑΕ "Metallurg" (Ντόνετσκ) Сергій Тарута - український підприємець, політик, голова ради директорів компанії «Індустріальний союз Донбасу», президент футбольного клубу «Металург» (Донецьк)ГРЕЦЬКА СПІЛКА ДРУЖБИ НАРОДІВ, ФЕСТИВАЛЬ ХОРОВИХ КОЛЕКТИВІВ ТА УКРАЇНСЬКА ГРОМАДА АТЕН
Недільного вечора 10 травня 2015 року Конференц-зала мерії передмістя Аттики Метаморфосі була переповнена глядачами, які прийшли взяти участь у Міжнародному фестивалі хорових колективів, а також відвідати Виставку народної творчості, що яскравими барвами та смачними запахами заповнили вестибюль Культурного центру мерії.
Присутніх привітали Віце-мер з питань соціальної політики, освіти, культури та спорту п. Г. Іліопулос, а також голова Спілки дружби народів п. Е. Лєондаріду, які наголосили на ролі, що відіграє музика у зближенні народів.
Бездоганним було виконання відомих класичних творів змішаними хорами Мерії Метаморфосі та Банку Греції, а виступ змішаного дитячого хору Мерії викликав у присутніх заслужений вибух овацій. Довгими оплесками нагородили слухачі виступ жіночої хорової капели товариства «Українсько-Грецька Думка» - «Чарівна Рута» під керівництвом п. Ольги Василишин, виступ дитячих колективів громади Шрі-Ланка, українського товариства «Трембіта» та українського дитячого церковного хору «Діти світла».
Після успішного завершення Фестивалю члени Ради правління грецької Спілки дружби народів нагородили пам’ятними відзнаками усі колективи-учасники, та вручили Золоту медаль Спілки Меру Метаморфосі п. Мільтіадісу Карпеті за вагомий внесок в розвиток культури.
У заході взяли участь, серед інших, віце-мер Метаморфосі з питань навколишнього середовища п. Коловос, голова організації «Міжнародна Сила Дружби» п. Амалія Порталю, голова Духовного, культурного та соціального руху північних передмість Аттики п. М. Арабану, Радник Посла України в Греції п. Н. Косенко, голови міжнаціональних товариств та організацій тощо.
Світлини Василя СПІРІДОНОВА, Яни ГОНЧАР.
Довідка:
Жіночий хор при товаристві «Українсько-Грецька Думка» - «Чарівна Рута» заснований у 2014 р.
Рута пахуча – лікарська рослина родини рутових. Рутою її називають не лише слов’яни, а й інші європейські народи. Вона дала ім’я великій родині, що ростуть переважно в теплих країнах. Серед них, до речі, і добре відомі нам лимони, апельсини, мандарини та екзотичні помпельмуси. Руту знали і вирощували принаймні за два тисячоліття до Різдва Христового.
В давні часи Рута вважалася чарівним зіллям. За давньою легендою, звичайна жовта рута раз на десять років цвіте червоною, і той, хто її знайде, зможе повернути втрачене кохання. Тому протягом тисячоліть люди шукають свою «червону руту».
УКРАЇНА НА 12-МУ МІЖНАРОДНОМУ КНИЖКОВОМУ ЯРМАРКУ В САЛОНІКАХ
У період з 7-го по 10-те травня 2015 року на території Міжнародного виставкового центру (м. Салоніки) проходив 12-й Міжнародний книжковий ярмарок. Цього року Україна представила свій власний стенд, робота якого була організована спільними зусиллями української громади м. Салоніки, Посольства України в Грецькій Республіці, Консульства України в Салоніках та Грецько-Української торгівельно-промислової палати (G.U.C.C.I., м. Салоніки).
Спеціальним і особливим гостем заходу був український письменник та кінематограф Андрій Курков. На сьогодні він є автором 20-ти книг, 5-ть з яких - для дітей. Книги Андрія Куркова перекладено 36-ма мовами, у тому числі новогрецькою. Курков - єдиний письменник пострадянського простору, чиї книги потрапити до топ-10-ти європейських бестселерів.
За програмою заходу, 8-го травня А. Курков представив одну із своїх книг "Остання любов президента" (2003 р.), яку було нещодавно перекладено та надруковано грецькою мовою. Учасники зустрічі мали нагоду познайомитися з творчістю письменника, отримати інформацію про останні події в Україні, а також поставити запитання автору.
Одним з провідних культурно-мистецьких заходів, що відбувалися під час 12-го Міжнародного книжкового ярмарку, стало відкриття експозиції художніх творів українських школярів-переможців ХІХ-го конкурсу дитячого малюнку на тему гомерівських поем «Іліада» та «Одиссея». Зазначений конкурс проходив у 2014 році в Україні, у м. Одеса, за ініціативи Одеської філії Грецького фонду культури та Фонду культури імені П. Яннакоса (галерея «Ксотаріс»).
З нагоди відзначення Дня пам'яті та примирення, а також Дня перемоги, 8-9 травня 2015 року Консульством України в Салоніках та українською громадою міста було проведено інформаційну кампанію "Квітка пам'яті". Біля українського стенда відвідувачам 12-го Міжнародного книжкового ярмарку дарувалися стилізовані квітки червоних маків – символ пам’яті, а також поширювались інформаційні матеріали щодо вкладу українського народу в перемогу над фашизмом.
ДІТИ ТОВАРИСТВА «УКРАЇНСЬКО-ГРЕЦЬКА ДУМКА» ВЗЯЛИ УЧАСТЬ У СВЯТІ МАТЕРІ В ЦЕРКВІ СВ. ТРІЙЦІ
Справжню Оду Матері відспівали та відтанцювали у неділю 17-го травня 2015 року діти українських недільних шкіл, що діють у грецькій столиці. Подвір’я єдиної в Атенах греко-католицької церкви Св. Трійці, яка ось уже понад 15-ть років, з легкої руки та доброї волі владики Анаргіроса, гостинно приймає в себе прихожан української парафії Св. Миколая, вбралося в синьо-жовті кольори, та заповнилося різнобарвними вишиванками і традиційними українськими віночками. Владика Дімітріос звернувся до громади з теплими щирими словами побажань, другий секретар посольства України в Грецькій Республіці Ольга Чернова зачитала привітальний лист від Посла України Володимира Шкурова, а невтомна сестричка Вероніка Галатан намагалася встигнути всюди, щоб свято, за яке вона так вболівала, вдалося на славу.
Світлини Сергія ЛЕМІШКО, Василя СПІРІДОНОВА.
https://www.youtube.com/watch?v=kn8ebFHnYPc
https://www.youtube.com/watch?v=gG7e0tgs2Ag&feature=gp-n-o&google_comment_id=z12otl4xpmbkxh0tj23lttgxtk2rsnywr04
Δ. Ζακοντίνος (αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ): Το γεωπολιτικό αίνιγμα της Ευρώπης (Gr)
Αναμφίβολα η Γερμανία αποτελεί τον κύριο πυλώνα της Ε.Ε. καθότι, είναι οικονομικά ισχυρή.
Η πολιτική που κατόρθωσε να επιβάλλει στους λοιπούς ευρωπαίους εταίρους την προβάλλει ως υπερασπιστής του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, (ΕΥΡΩ) παρά το γεγονός ότι από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής δημιουργούνται δυσάρεστες καταστάσεις, απειλώντας πολλές φορές την κοινωνική ειρήνη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα σε αυτές του Νότου.
Παράλληλα και ενώ έχει αναπτύξει σημαντική οικονομική συνεργασία με την Ρωσία, πρωτοστατεί στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της λόγω του Ουκρανικού ζητήματος ενώ γνωρίζει την σημαντική εξάρτησή της από το Ρωσικό Φυσικό Αέριο, που τόσο χρειάζεται η οικονομία της αλλά και το γεγονός ότι σημαντικό μέρος των εξαγωγών της απορροφάται από τη Ρωσία.
Όμως μπορεί να αμφισβητείται πραγματικά η Ρωσία, όταν υπάρχει κίνδυνος να κλείσει την στρόφιγγα, που προμηθεύει αέριο όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και σε πάρα πολλές Ευρωπαϊκές χώρες;
Οι ερμηνείες που μπορούν να δοθούν είναι πολλές ωστόσο αυτή η συμπεριφορά του Βερολίνου δείχνει ότι επιδιώκει με κάθε τρόπο, χρησιμοποιώντας ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση (π.χ. Τρίτο ενεργειακό πακέτο) να σταματήσει την εξάρτηση της Γερμανίας αλλά και της Ευρώπης από το Ρωσικό Φυσικό Αέριο, που όμως για να γίνει αυτό θα χρειασθεί να βρεθούν νέοι προμηθευτές, αλλά και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές.
Μια πρώτη σκέψη θα πήγαινε στην προοπτική εισαγωγών Φ.Α. από την βόρεια Αμερική αλλά αφ' ενός η παραγωγή στις ΗΠΑ από τα σχιστολιθικά πετρώματα βρίσκεται σε αρχικό στάδιο με πολλά προβλήματα στην παραγωγή και μετά βίας καλύπτει έστω και μεγάλο μέρος της εσωτερικής ζήτησης, αφ' ετέρου, η εισαγωγή Καναδικού Φ.Α. δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί άμεσα, καθόσον θα πρέπει προηγουμένως να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές για την μετατροπή του σε LNG (υγροποιημένο Φ.Α.) προκειμένου να μπορεί να μεταφερθεί στις ευρωπαϊκές αγορές, ενώ αν ληφθεί υπ' όψη και η ανάγκη απόσβεσης των απαραίτητων επενδύσεων θα διεμορφώνετο μια τιμή που μάλλον θα το καθιστούσε ασύμφορο.
Τέλος είναι πολύ αμφίβολο εάν η Γερμανία θα επιθυμούσε να αντικαταστήσει την ενεργειακή εξάρτησή της από την Ρωσία με αυτήν των ΗΠΑ-Καναδά και μάλιστα με μεγαλύτερο κόστος, δημιουργώντας παράλληλα συνθήκες να αυξηθεί και η όποια επιρροή που ασκείται πάνω της σήμερα, από τα Υπερατλαντικά οικονομικά και Στρατηγικά συμφέροντα.
Σε δεύτερη σκέψη αναγκαστικά οδηγούμεθα στο ότι ο προσανατολισμός της πρέπει να στρέφεται προς ανατολάς δηλαδή:
1. προς την Μεσόγειο, που όπως δείχνουν τα πράγματα υπάρχουν σημαντικά αποθέματα υδρογοναθράκων.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν έχει φανεί κανένα επίσημο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα για την συμμετοχή της σε μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής, ήδη και εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης ασκεί καταλυτική επιρροή στη χώρα μας αλλά και στην Κύπρο.
Όσον αφορά στην Κύπρο, σύμφωνα με τον σύμβουλο επί γεωπολιτικών θεμάτων της ρωσικής κυβέρνησης Α. Ντούνκιν η χώρα πέρασε στον έλεγχο της Τρόικα λόγω της αδράνειας της Ρωσικής διπλωματίας κατόπιν μιας στρατηγικής αντεπιχείρησης της ατλαντικής πτέρυγας της Ρωσικής ελίτ, που συμβούλευσε τον Ρώσο πρόεδρο ΠΟΥΤΙΝ να μην αναμειχθεί στις Κυπριακές υποθέσεις και να μείνει μακριά από την Ελληνική πολιτική.
Ωστόσο η πολυπλοκότητα αυτής της γεωγραφικής περιοχής σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές σήμερα, των υδρογονανθράκων μάλλον απαγορεύουν κάθε σκέψη για την οικονομική εκμετάλλευσή τους τουλάχιστον σε βραχύ ορίζοντα.
2. Στη Μέση Ανατολή
Εδώ θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι κύρια επιλογή της θα μπορούσε να αποτελέσει το ΙΡΑΝ όπου υπάρχει το 10% των παγκόσμιων αποθεμάτων του πετρελαίου καθώς και το 17% των παγκόσμιων αποθεμάτων Φ.Α..
Και τούτο γιατί η χώρα αυτή, μόλις βγαίνει από ένα καθεστώς 35ετούς αποκλεισμού και κυρώσεων που είχε επιβληθεί από διεθνείς δυνάμεις, πρωτοστατουσών των ΗΠΑ και του Η.Β., οι οποίες εάν θέλουν να εισέλθουν στην Ιρανική αγορά, θα πρέπει να καταβάλουν ιδιαίτερες προσπάθειες, ώστε να ξεπεραστεί η αμοιβαία καχυποψία και η παλιά έχθρα που εδράζεται και στην πολιτική των κυρώσεων και στις διαχρονικές παρεμβάσεις τους αλλά και στο αποικιοκρατικό παρελθόν τους.
Αντιθέτως η Γερμανία βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση, καθ' όσον διατηρούσε για όλη αυτήν την περίοδο έστω και υποτονικά, μια οικονομική πολιτική εμπορικών συναλλαγών, που έχει όμως και βαθιές ρίζες που έρχονται από τον 19ο αιώνα.
Ωστόσο, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει τους βαθείς δεσμούς της Ρωσίας με το ΙΡΑΝ, δεσμοί που έχουν σφυρηλατηθεί από τον χρόνο και που εδράζονται στη διαχρονική υποστήριξή του από την Ρωσία παρά την ύπαρξη διεθνών κυρώσεων εναντίον του, πράγμα για το οποίο είχε κατηγορηθεί η Ρωσία πολλάκις στο παρελθόν.
Έτσι λοιπόν, με βάση τις ιδιαίτερες σχέσεις που υφίστανται μεταξύ των, οι δύο χώρες, τον Αύγουστο 2014 προχώρησαν στην υπογραφή μνημονίων εμπορικών συναλλαγών, που αφορούν περίοδο 5 ετών σηματοδοτώντας μια απότομη εντατικοποίηση της οικονομικής συνεργασίας τους.
Η συμφωνία αυτή θέτει τα θεμέλια για μία ολοκληρωμένη συνεργασία πολλών δις $ που αφορά στο εμπόριο, του πετρελαίου, του Φ.Α, των πετροχημικών αλλά και της δημιουργίας στο Ιράν εργοστασίου λιπασμάτων.
Βέβαια στο ερώτημα που προκύπτει, πώς η Ρωσία με τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου, να προβαίνει σε μία τέτοια εμπορική συμφωνία που να αφορά τα κατ' εξοχήν εξαγώγιμα προϊόντα της, η απάντηση που μπορεί να δοθεί, είναι μόνο μία, να επηρεάζει και να διοχετεύει την ποσότητα αυτή, σε αγορές της επιλογής της όχι μόνο διατηρώντας τες και μη επιτρέποντας την είσοδο σε νέους προμηθευτές, αλλά και ενισχύοντας την επιρροή της (ενδεχομένως να μην είναι άσχετη με αυτήν την συμφωνία η απόφαση των Σαουδαράβων να διαθέτουν το πετρέλαιό τους σε χαμηλές τιμές).
Τεκμαίρεται λοιπόν ότι σε προνομιακή θέση στην αγορά του Ιράν βρίσκεται η Ρωσία πράγμα που θέτει προς το παρόν τουλάχιστον τις Γερμανικές προσπάθειες σε δεύτερη μοίρα.
3. Ανατολική Ευρώπη, χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Η γεωγραφική θέση αλλά και η μορφολογία του εδάφους της Γερμανίας που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη φυσικών εμποδίων στα σύνορά της, την κατέστησαν διαχρονικά ανασφαλή από την εποχή της ενοποίησής το 1871 και επιθυμώντας να δημιουργήσει συνθήκες στρατηγικής διασφάλισης των εδαφών της, επανειλημμένα στο παρελθόν είχε επιχειρήσει, καταπατώντας ακόμη και διακρατικές συμφωνίες, (Γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο, άλλως Σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότωφ) να αποκτήσει ζωτικό χώρο προς ανατολάς και ιδιαίτερα επί των Ουκρανικών εδαφών χωρίς να παραγνωρίζεται και η προσπάθεια απόκτησης πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Αναμφίβολα η ενέργεια για την ένταξη της Ουκρανίας στην Ανατολική εταιρική σχέση στα πλαίσια της Ε.Ε. συμπλέει απόλυτα με τον στρατηγικό στόχο της να αποκτήσει καταλυτική επιρροή στη χώρα αυτή αποκτώντας παράλληλα και το εφαλτήριο για το μεγάλο άλμα της προς τον Καύκασο και τις χώρες της Ευρασίας.
Αν όμως αποτελεί Στρατηγική επιλογή της Γερμανίας η επέκταση προς ανατολάς, η Γερμανική ηγεσία θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τους στενούς δεσμούς της Ρωσίας και τα ζωτικά συμφέροντα που έχει με τις χώρες που αυτή συνορεύει, συμπεριλαμβανομένου και του Ιράν και που -όπως δείχνουν οι κινήσεις της- σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να απεμπολήσει.
Όσον αφορά στην σημερινή κατάσταση, που επικρατεί στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να αγνοείται και ο Πολωνικός παράγοντας, που σε συνεργασία με τις Βαλτικές χώρες κυρίως την Λιθουανία και με την προτροπή των Αγγλοσαξωνικών δυνάμεων που από την εποχή των κυβερνήσεων Μ. Θάτσερ και Ρ. Ρέηγκαν κατόρθωσαν να αποκτήσουν σημαντική επιρροή στις χώρες αυτές, προσπαθεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στην περιοχή.
Ίσως κάποιοι να οραματίζονται την επανασύσταση του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας το οποίο επεκτάθηκε ειρηνικά από τον 13ο αιώνα και που πέραν της Λιθουανίας περιελάμβανε εδάφη από την σημερινή Πολωνία, Λευκορωσία, Ρωσία, Ουκρανία.
Τέλος καταστράφηκε το 1795 και τα εδάφη του μοιράστηκαν μεταξύ της Ρωσίας, της Αυστρίας και της Πρωσίας.
Όσον αφορά στις επιλογές της Ουκρανικής κυβέρνησης για πολιτική και οικονομική σύμπλευση με την Ε.Ε. τα γεγονότα και η περίπλοκη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μάλλον δεν θα της επιτρέψουν να επιλύσει το σύνθετο πρόβλημα του κράτους με συνέπεια η αστάθεια να συνεχιστεί για χρόνια και να αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Όμως ανεξάρτητα από τις όποιες ανησυχίες της Γερμανίας ως προς την ασφάλειά της είναι διαπιστωμένο ότι η χώρα αυτή έχει την δυνατότητα μεταποιώντας πρώτες ύλες να παράγει, βιομηχανικά αλλά και άλλα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας αποτελεσματικά και συνεχώς, διοχετεύοντας, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της παραγωγής εκτός από τις χώρες της Ε.Ε. σε όλη την υδρόγειο σχεδόν, που ουσιαστικά συνετέλεσε στην επίτευξη ενός υψηλού βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου για τους κατοίκους της χώρας αυτής.
Με βάση τα παραπάνω πρώτιστο καθήκον αλλά και στρατηγική επιλογή των Γερμανικών κυβερνήσεων αποτελεί η διατήρηση αλλά και η αύξηση του επιπέδου των εξαγωγών και αυτό τις αναγκάζει να δημιουργούν συνθήκες διατήρησης της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους περιλαμβανομένης και της πολιτικής λιτότητας (agenda 2010, που αποτελεί από το έτος 2000 συμφωνία κυβέρνησης-συνδικάτων για πάγωμα των μισθών), ώστε να είναι σε θέση να διατηρούν σε αυξητική τάση το ΑΕΠ της χώρας, να μην αντιμετωπίζουν σοβαρά δημοσιονομικά ελλείμματα, να διατηρείται σταθερό το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, να αντιμετωπίζουν την ανεργία αλλά και το ενδεχόμενο των κοινωνικών αναταραχών.
Όμως η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο των εξαγωγών πέρα από το πρόβλημα των υδρογονανθράκων και την απεξάρτησή της απο την προμηθεύτρια Ρωσία, εξαρτάται και από πρώτες ύλες που η Γερμανία δεν διαθέτει και για την κατανόηση του προβλήματος, αναφέρουμε ότι σύμφωνα με μια μελέτη παρελθόντων ετών που παρήγγειλε η Γερμανική κυβέρνηση και χαρακτηρίστηκε άκρως απόρρητη, τονίζεται, ότι αν η χώρα αντιμετωπίσει δυσκολίες στην εισαγωγή 5 μεταλλευμάτων που προέρχονται κυρίως από την Αφρική του νοτίου ημισφαιρίου, τότε εκατομμύρια εργαζόμενοι στους τομείς της μεταλλουργίας, του αυτοκινήτου, της αεροναυπηγικής και της ναυπηγικής θα χάσουν την δουλειά τους. (πρόκειται για το χρώμιο, το μολυβδαίνιο, το βανάδιο, τον αμίαντο, και το μαγγάνιο.)
Η Γερμανική ηγεσία σταθμίζοντας τις ανάγκες τις χώρας και τους κινδύνους, που απορρέουν από τυχόν μελλοντική έλλειψη των πρώτων υλών, πράγμα που ενδεχομένως να απειλήσει ακόμα και την ύπαρξη της, προχωρά διαχρονικά με μέθοδο, την εξάλειψη αυτής της απειλής και αφού μέσω του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, κατόρθωσε να προωθήσει τα συμφέροντά της και να επιβάλει την οικονομική της πολιτική στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθεί να βρει τον τρόπο ώστε να εδραιώσει την παρουσία της αλλά και τα συμφέροντά της στους πόρους της Μ. Ανατολής, της Αφρικής αλλά και της Μεσογείου.
Όμως δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής της Γερμανικής ηγεσίας ότι στην σημερινή Μ. Ανατολή υφίστανται κυρίαρχες σχέσεις μεταξύ ΡΩΣΙΑΣ-ΙΡΑΝ, ΣΥΡΙΑΣ και άλλων χωρών της Μ.Ανατολής με τις οποίες συναλλάσσεται εμπορικά. Επίσης κυρίαρχες σχέσεις υπάρχουν και μεταξύ χωρών της περιοχής με ΗΠΑ-ΗΒ που διατηρούν έντονο γεωπολιτικό ενδιαφέρον για τον ευρύτερο χώρο και ιδιαίτερα για την Αφρική, όπου «μαίνεται ο πόλεμος» με τα Κινεζικά συμφέροντα.
Κατά συνέπεια ένα εγχείρημα για την απόκτηση δεσπόζουσας επιρροής σε περιοχές, που θα διασφάλιζε με διαφορετικό καθεστώς από το σημερινό, τα συμφέροντά της, θα έχει ανυπέρβλητες δυσκολίες υλοποίησης, ιδιαίτερα τώρα που η Ριζοσπαστική Ισλαμική απειλή έχει ισχυρά ερείσματα από το Αφγανιστάν μέχρι την Λιβύη επεκτεινόμενη και σε πολλές χώρες της Αφρικής.
Επίσης ένα ιδιαίτερο στοιχείο που πρέπει να προσεχθεί είναι ότι οι ισχυρές δυτικές δυνάμεις ΗΠΑ-Η.Β. δεν δείχνουν ιδιαίτερη προθυμία να αντιμετωπίσουν τους ριζοσπάστες ισλαμιστές εκτός και εάν μία στρατιωτικοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίσει στο μέλλον να εμπλακεί, εφόσον βέβαια αποκτήσει και τις ανάλογες δυνατότητες.
Με βάση τα παραπάνω και προσπαθώντας να δώσουμε μια απάντηση στο ευρωπαϊκό αίνιγμα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο ότι οι τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Γερμανία, με τη Ρωσία, είναι προϊόν μιας εξωτερικής πολιτικής που ανεξάρτητα από που σχεδιάζεται, διαταράσσει τις ισορροπίες των τελευταίων 70 ετών.
Η πολιτική αυτή μάλλον εδράζεται στις επιδιώξεις της Γερμανίας να επιχειρεί σε περιοχές όπου βρίσκεται αντιμέτωπη πρωτίστως με τα Ρωσικά συμφέροντα και λιγότερο με τα Αγγλοαμερικανικά και βρίσκει προς το παρόν, κύριο πεδίο δράσης στις πεδιάδες της Ουκρανίας, όπου σήμερα παίζεται, με πολλούς παίκτες, το γεωπολιτικό παιχνίδι, με μοναδικό ίσως έπαθλο, την κυριότητα των μεγάλης χωρητικότητας ουκρανικών αγωγών διαμετακόμισης Φ.Α. μια και κάτω από τις επικρατούσες διεθνώς συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να περιθωριοποιηθεί μεσοπρόθεμα τουλάχιστον, το ρωσικό Φ.Α. από τις Ευρωπαϊκές οικονομίες.
Τέλος δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι αναγκαστικά παραμένει στρατηγική επιλογή των Γερμανικών κυβερνήσεων η συνέχιση των εξαγωγών προς τις χώρες της Ε. Ε. που αποτελούν τον κύριο αποδέκτη των γερμανικών προϊόντων, πράγμα όμως, που θα πρέπει προηγουμένως να έχει υπάρξει αλλαγή στην υφιστάμενη πολιτική της λιτότητας, που άλλωστε με τα σημερινά δεδομένα έχει διαφορετική αφετηρία και επιπτώσεις για κάθε χώρα της Ε.Ε. καθώς επίσης θα πρέπει να αποτελεί και κύριο μέλημα των Γερμανικών κυβερνήσεων η αποφυγή μιας στρατιωτικής αναμέτρησης γύρω από τα σύνορά της, που βέβαια με τα σημερινά δεδομένα θα ήταν ολέθριο αν προκληθεί.
Άρθρο του Δημήτρη Α. Ζακοντίνου
Οικονομολόγου, αντιπροέδρου του ΕΛΙΣΜΕ (Eλληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών)
