Ουκρανικός Απελευθερωτικός Στρατός: ιστορία των αλύγιστων

Грецький варіант брошури про УПА  “Ουκρανικός Απελευθερωτικός Στρατός: ιστορία των αλύγιστων”  Εκδότης: Κοινότητα της Ουκρανικής διασποράς στην Ελλάδα «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» Έτος: 2009 Κυκλοφορία: 1500 αντίτυπα Επιμέλεια της ελληνικής έκδοσης: Γαλήνη Μασλιούκ     В Афінах 1 листопада відкрилася виставка “УПА.Історія нескорених”

Δελτίο τύπου

Η έκθεση αρχειακού υλικού και φωτογραφίας με τίτλο “Ουκρανικός Απελευθερωτικός Στρατός: ιστορία των αλύγιστων” είναι αφιερωμένη στους ηρωικούς αγώνες του ουκρανικού λαού για ανεξαρτησία. Η διοργάνωσή της εδώ στην Ελλάδα, έχει ως στόχο να γίνει γνωστή η ιστορία της Ουκρανίας στους Έλληνες και ν' αποκατασταθεί η αλήθεια και στον ελληνικό χώρο όσον αφορά τη δράση των Ουκρανών αγωνιστών. Τα εγκαίνια της έκθεσης και η ημερίδα πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 ώρα 14.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού συλλόγου Αθήνας στη διεύθυνση: Ακαδημίας 60, Αθήνα με τη συμμετοχή του Προέδρου των Κρατικών αρχείων της Υπηρεσίας Ασφάλειας της Ουκρανίας κ. Βολοντιμίρ Βιατρόβιτς και του Γενικού Γραμματέα του Παγκόσμιου Κογκρέσου της Ουκρανικής διασποράς από την Αυστραλία κ. Στέφαν Ρομάνιβ. Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύλλογος της ουκρανικής διασποράς στην Ελλάδα και των Ελλήνων φιλοουκρανών «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» σε συνεργασία με τα Κρατικά αρχεία της ΥΑΟΥ υπό τη αιγίδα της Πρεσβείας της Ουκρανίας στην Ελλάδα. Η ιστορία της Ουκρανίας είναι η ιστορία του αγώνα του λαού της για την ανεξαρτησία. Η πιο έντονη και η πιο μαζική βούληση των Ουκρανών να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος διαφάνηκε τον ΧΧ αιώνα. Επιτέλους, στις 24 Αυγούστου 1991 κατάφεραν να επιτευχθεί η ανεξαρτησία και στο χάρτη του κόσμου εμφανίστηκε ένα νέο κράτος. Παρόλα αυτά, χρόνια μετά από αυτό το γεγονός, λίγοι γνωρίζουν για τον ιστορικό αγώνα των Ουκρανών – όχι μόνο στον κόσμο, αλλά μέσα στην ίδια την Ουκρανία. Οι επιπτώσεις των αποικιακών καιρών ακόμα βαραίνουν το παρελθόν της. Τις περισσότερες διαμάχες τόσο στην Ουκρανία όσο κι έξω από τα σύνορά της, προκαλεί η περίοδος του ένοπλου αγώνα υπό την καθοδήγηση της Οργάνωσης των Ουκρανών Εθνικιστών (ΟΟΥΕ) και του Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού (ΟΥΑΣ), καθώς επίσης η αντίσταση αυτών των οργανώσεων στο γερμανικό και στο σοβιετικό καθεστώς για πάνω από δέκα χρόνια. Αυτό το ζήτημα προσπαθούν συνεχώς να χρησιμοποιήσουν διάφορες πολιτικές δυνάμεις για τη διάσπαση του Ουκρανικού λαού, ενώ ακριβώς η ιδέα του αγώνα για την ανεξαρτησία θα έπρεπε να τον ενώσει. Τώρα ήρθε η ώρα, η ανεξάρτητη Ουκρανία ν' αποκαλύψει στον εαυτό της και σ' όλο τον κόσμο την αληθινή της ιστορία. Επιστρέφουν από τη λήθη τα διακεκριμένα μας πρόσωπα, τα μοιραία γεγονότα, ολόκληρες ιστορικές στρώσεις. Άλλοτε έκρυβαν, απαγόρευαν ή διαστρέβλωναν χωρίς καμιά ντροπή την αλήθεια. Ίσως περισσότερο απ’ όλα το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να σβήσει τη μνήμη των ηρωικών αγώνων των Ουκρανών για ανεξαρτησία και ειδικά του Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού. Ο αγώνας του ΟΥΑΣ αποτέλεσε μεγάλη ηθική νίκη του λαού μας, σύμβολο του αλύγιστου και ανίκητου πνεύματός του. Ενώ φαινομενικά οι Ουκρανοί αγωνιστές δεν είχαν καθόλου ελπίδες, αντιστέκονταν ταυτόχρονα σε δυο ισχυρά ολοκληρωτικά καθεστώτα – των ναζί και των κομμουνιστών. Γνώριζαν ότι η μάχη ήταν χαμένη, κι όμως αγωνίζονταν γιατί ήξεραν ότι δίχως σταύρωση δεν υπάρχει ανάσταση. Και η πορεία της ιστορίας απέδειξε ότι η θυσία για τον ιερό σκοπό δεν είναι ποτέ μάταιη. Πέρασαν χρόνια, και πάνω στα ερείπια του ολοκληρωτισμού ξεπρόβαλε η ανεξάρτητη Δημοκρατική Ουκρανία που υπάρχει και ζει χάρη στη θυσία αυτών των ανθρώπων. Τους χρωστάμε την ελευθερία της ύπαρξής μας και της σκέψης μας. Τώρα ήρθε η ώρα να τιμήσουμε τους ήρωες όπως τους αρμόζει. Έχουμε χρέος ν' αναστήσουμε την αλήθεια για τον Ουκρανικό Απελευθερωτικό Στρατό και να τη μεταφέρουμε στις νεότερες γενιές ως παρακαταθήκη που μας καλεί να υπηρετούμε την Πατρίδα. Αξίζει να αναφερθεί ότι στα εδάφη όπου δρούσε ο ΟΥΑΣ ο λαός έχει προ πολλού αναγνωρίσει τους αγωνιστές – σχεδόν σε κάθε χωριό της Δυτικής Ουκρανίας μπορεί κανείς να δει ένα μνημείο που ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία της κοινότητας· εδώ ακόμα θυμούνται τα ονόματα των ηρώων που προέρχονται από αυτό το μέρος. Όχι μόνο οι ηλικιωμένοι, αλλά και οι νέοι τραγουδάνε με θέρμη τα πατριωτικά τραγούδια. Αντίθετα, σε άλλα μέρη της Ουκρανίας φέρονται επιφυλακτικά στον ΟΥΑΣ, ακόμα και με ανοιχτή έχθρα. Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η συμπεριφορά διαμορφώθηκε όχι από την προσωπική εμπειρία επικοινωνίας με τους αγωνιστές, αλλά είναι μόνο το αποτέλεσμα της προπαγάνδας του σοβιετικού καθεστώτος. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη να μάθουν όλοι για τον ΟΥΑΣ, τις πηγές της ίδρυσής του, την ιστορία της εξέλιξής του, των ανθρώπων που τον δημιούργησαν. Να διηγηθούμε τη δράση του με την πιο κατανοητή  και πειστική γλώσσα – τη γλώσσα των φωτογραφιών. Αν κοιτάξει κανείς στα μάτια εκείνων των αγοριών και των κοριτσιών που πριν πάνω από μισό αιώνα έχυσαν το αίμα τους για το μέλλον μας, θα μπορέσει ο καθένας να καταλάβει ότι ανήκουν σ' ένα παρελθόν που δεν μπορεί να πεθάνει. Γι' αυτό, η δημοσιοποίηση των αρχείων την οποία διενεργεί η Υπηρεσία Ασφάλειας της Ουκρανίας είναι πολύ σημαντική. Σίγουρα, η έκθεση «Ουκρανικός Απελευθερωτικός Στρατός: ιστορία των αλύγιστων» θα αποκαλύψει σε πολλούς στην Ουκρανία και πέρα από τα σύνορά της μια ακόμα άγνωστη ηρωική σελίδα του παρελθόντος, θα γίνει ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο της αναγέννησης της εθνικής μας μνήμης.
В Афінах 1 листопада (2009) Виставка архівних документів СБУ. “УПА. Історія нескорених”. Близько півстоліття велика частина Європи була окупована радянськими військами і мала прорадянські адміністрації. У світі це так і називали – “радянська зона окупації”. Жорстокі репресії, відсутність основоположних свобод – слова, думки, волевиявлення, фактична відсутність виборів, порушення прав людини і злочини проти людства – таким був тоталітарний режим Сталіна і його продовжувачів. У Центральній та Східній Європі після 1945 тривала боротьба проти тоталітаризму, яка увінчалася успіхом щойно в кінці 80-х. Саме  про це у світлі історії українського визвольного руху та його місця серед антитоталітарних рухів Європи велася мова вчора в Афінах на відкритті виставки Центру досліджень визвольного руху та Служби безпеки України “Українська повстанська армія. Історія нескорених”. Відкривав виставку Директор Архіву СБУ Володимир В’ятрович, присутніми також були представники Клубу ЮНЕСКО з політичних питань та питань міграційної політики Ангелікі Бубура, Іоанніс Папулідіс, представник Грецько-британського союзу та студій міжетнічних відносин Іонійського університету Христина Мелю, Посол України в Греції Валерій Цибух, Голова Асоціації “Українсько-Грецька Думка” Галина Маслюк-Какку, Генеральний секретар Світового Конгресу Українців Стефан Романів, грецька громадськість та українська діаспора. Володимир В’ятрович зазначив: “Правда про УПА важлива для України як спражня історія нашої боротьби за Свободу і демократію. Вона також важлива і для Європи, бо показує, як і чому впав тоталітарний комуністичний режим, що півстоліття панував в Європі”. Цей режим впав, – розповідає історик, – завдяки українським повстанцям, воякам польського підпілля, прибалтійським лісовим братам, учасникам угорського повстання у Будапешті 1956 року, Празької весни 1968 року, діячам Солідарності та національно-демократичних революцій 80-х років ХХ століття. “Боротьба УПА та повстання в інших країнах – це той подвиг і та ціна, яку Європа спільно заплатила за Свободу. Тому українська, раніше засекречена, історія є нині так цікавою для світу”, – наголосив В’ятрович . Нагадаємо, що виставка вже експонувалася в понад 20 містах Сполучених штатів Америки, Канаді, Прибалтиці, Великій Британії, Японії. Виставка  експонуватиметься  в Афінах у приміщенні Спілки юристів Греції, після чого відбудеться її презентація в інших містах Греції. Прес-центр ЦДВР за повідомленням прес-центру СБ України

Κάτω από το βάρος ενός σταχυού. Під вагою колосся

Νίκος Λυγερός “Κάτω από το βάρος ενός σταχυού” Н. Лігерос “Під вагою колосся” ISBN : 978 -2-916808-08-6 Εκδόσεις: ΑΡΧΙΜΗΔΗ, 2008 Εξώφυλλο : Sous les épis de blé του Νίκου Λυγερού Κυκλοφορία: 3000 αντίτυπα Μετάφραση στα ελληνικά μεταξύ άλλων της Γαλήνης Μασλιούκ Επιμέλεια κείμενων και της έκδοσης: Γαλήνη Μασλιούκ   https://lygeros.org/katw-apo-to-baros-enos-staxyoy/ https://lygeros.org/wp-content/uploads/talks/20081210_presbeia_Oykranias.pdf https://www.youtube.com/watch?v=2iqInLbYY3E

Ιστορία μιας αφανούς γενοκτονίας

Brochure “Ιστορία μιας αφανούς γενοκτονίας” Εκδότης: Κοινότητα της Ουκρανικής διασποράς στην Ελλάδα «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» Έτος 2006 Στο εξώφυλλο: πίνακας της Brigitta Αντωνοπούλου «Σταύρωση». Κυκλοφορία: 1000 αντίτυπα Μετάφραση στα ελληνικά και επιμέλεια έκδοσης: Γαλήνη Μασλιούκ     Збірка статей відомих авторів — дослідників Голодомору, українців та іноземців, які присвятили своє життя для визнання Великого Голоду 1932-1933 рр. в Україні геноцидом  українського народу. Для ознайомлення широкого загалу грецького суспільства з маловідомою на Заході  трагедією українського народу.  Україна виступає за встановлення історичної правди і вшанування міжнародним співтовариством пам’яті про мільйони українців — жертв Голодомору, яких цілеспрямовано знищив радянський режим. Για την παγκόσμια κοινότητα ο Μεγάλος Τεχνητός Λιμός – ο Γολοντομόρ του 1932-1933, τον οποίο εφάρμοσε η κομμουνιστική Ρωσία στην Ουκρανία, παραμένει ως τις μέρες μας ως ένα ολικό καταστροφικό έγκλημα, ανήκουστου μεγέθους και απίθανης σκληρότητας. Είχαν οδηγήσει τον ειρηνοφιλικό, υπομονητικό, φιλότιμο και φιλόξενο ουκρανικό λαό στον κανιβαλισμό! Όμως οι Ουκρανοί επέζησαν. Και δε λησμονήσανε τίποτα! THE YEAR OF FAMINE, THE ERA OF STARVATION “Ukraine, the twentieth century” “Not a year, but a bloody stamp: ”Thirty three”. In 1933 terrible famine struck the Ukraine. There was no war, no drought, and no flood. But there was an evil intent from some people to harm others. Nobody knew, at that time, how many people would die – young, old, children or women bearing children. (For the book dedicated to the Ukrainian nation...)

Дзеркало душі нашої

Атени, 2002 рік ЗАМІСТЬ ВСТУПУ “На майдані коло церкви…” Може при цих словах у декого й спливе: сільська революція, чабан-отаман… Але ні, це ми вже проходили. До цих пір пам’ятаємо дірки нашої пам’яті: хто ми? Хоча б діда протягнути родовід. А далі? Що було? Що буде? Мабуть, потрібна хроніка Майдану. Майдану душі нашої. Бо вже були майдани. З читанки та з газет, у нашому житті-бутті. Перехоплювало подих від радості: Майдан Незалежності! Але ж воля-воленька не родиться з повітря. І не водиться в коридорах (навіть най-най-!) Вона на майданах душі нашої. І виплекати її треба, щоб і діти наші побачили, відчули її. Бо звідки знатимуть що це таке? Сьогодні мова про “український майдан” на еллінській землі. Той, що коло Святокостянтинівської церкви в самісінькому центрі Атен. Сотні, тисячі доль українських тут розкидано, в сонячній Елладі, на цьому ось майдані з понтійсько-інтернаціональним запахом і кольором. Такими слова в листопаді 1997-го року ми започаткували рубрику “Майдан” в нашому первістку – українсько-грецькій газеті “Вісник-Анґеліафорос”. Тоді ми ще не знали, що газета стане притулком, променем надії не для одного зболілого серця, що з неї розпочнеться будь-що, пов’язане з присутністю українців у Греції. Що наступним кроком після першого українського свята буде Служба Божа рідною мовою, а згодом створення української парафії, яка з кожним роком все міцнішатиме. Що маленьке, але надзвичайно потужне ядро газети, ввібравши в себе стихійну енергію мас, перетвориться на осередок організованого українського життя. Що, з любов’ю вистелений нашими думками Майдан, дійсно стане “майданом душі нашої”. Душі української. Пройшло з того часу п’ять років. Змінилося суттєво життя-буття наших земляків у цій своєрідній теплій країні. Денаціоналізована, деморалізована свідомість більшості новоприбулих українців, зазнавши випробовування жорсткою дійсністю, набула нових, вирішальних для кожної особистості рис, мимохіть підвела до пошуку відповіді на риторичне питання “хто ми?”. Мабуть, ще дуже рано підбивати підсумки. Мабуть, рано виносити вирок чи оголошувати про одужання. Бо ж воля-воленька не родиться з повітря. І не водиться в коридорах (навіть най-най-!) Вона на майданах душі нашої. І виплекати її треба, щоб і діти наші побачити, відчули її. Бо звідки знатимуть що це таке? В листопаді цього року виповнюється 5-ть років з часу виходу в світ нашого “Вісника”. З цієї нагоди пропонуємо вашій увазі підбірку з “українського майдану” на еллінській землі. Сподіваємося, що ця збірка дозволить вам підійти ближче до грецьких українців, бодай на мить відчути спільні для всіх тугу, біль, мрії та сподівання і, водночас, покаже особливості тутешнього життя, покаже, як ми, українці, зціпивши зуби, можемо іронізувати над власними незгодами, недоліками, і як ми болюче віримо в силу нашої української душі, і як жагуче любимо нашу рідну землю. Приємного вам читання. Галина Маслюк, редакторка «Вісника», голова Асоціації «Журавлиний край», переіменованої цього року в Асоціацію «Українсько-Грецька Думка»